Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

to bind together

  • 1 constringo

    con-stringo, strinxi, strictum, 3, v. a., to draw together, bind together, to bind, tie up (class. in prose and poetry).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    vineam alligato recte, dum ne nimium constringas,

    Cato, R. R. 33, 1:

    sarcinam,

    Plaut. Trin. 3, 2, 96:

    galeam,

    Val. Fl. 3, 80.— Poet.:

    Haec Amor ipso suo constringet pignera signo,

    stamp, seal, Prop. 3, 20, 17 (4, 20, 7).—
    B.
    In partic., freq.,
    1.
    To bind together with fetters, to fetter, bind (a criminal, insane person, etc.).
    (α).
    With abl.:

    corpora vinculis,

    Cic. de Or. 1, 52, 226; Quint. 7, 3, 14:

    illum laqueis,

    Cic. Sest. 41, 88.—
    (β).
    Without abl.:

    manus,

    Plaut. Bacch. 4, 7, 1; id. Mil. 3, 1, 11:

    aliquem pro moecho,

    Ter. Eun. 5, 5, 23; cf.:

    aliquem quadrupedem,

    i. e. hands and feet, id. And. 5, 2, 24; Cic. Phil. 7, 9, 27; Suet. Calig. 35; * Hor. S. 1, 6, 23 al.:

    tu mentis es compos? Tu non constringendus?

    Cic. Phil. 2, 38, 97; cf. id. Pis. 20, 48.—
    (γ).
    With ad:

    te hodie constringam ad carnarium,

    Plaut. Ps. 1, 2, 66.—
    2.
    T. t. of medic. lang., to draw together, contract:

    constringens vis suci,

    Plin. 23, 6, 54, § 100:

    in febribus constrictis,

    id. 23, 7, 63, § 120 al. —
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to hold or bind together, to bind, fetter, restrain, hold in check, etc. (a [p. 440] favorite trope of Cic.;

    elsewh. less freq.): illa pars animi vinciatur et constringatur amicorum custodiis,

    Cic. Tusc. 2, 21, 48:

    conjurationem omnium horum conscientiā,

    id. Cat. 1, 1, 1:

    fidem religione potius quam veritate,

    id. Balb. 5, 12:

    psephismata jure jurando,

    id. Fl. 6, 15:

    leges immutabili necessitate,

    Quint. 2, 13, 1:

    orbem terrarum novis legibus,

    Cic. Agr. 2, 10, 26:

    (mulieres), quae Oppiis quondam aliisque legibus constrictae, nunc, etc.,

    Tac. A. 3, 33 fin.:

    scelus fraudemque odio civium supplicioque,

    Cic. de Or. 1, 46, 202; Liv. 34, 3, 1:

    superstitione constricti,

    Quint. 12, 2, 26:

    nec ullā religione, ut scelus tegat, se posse constringi,

    Curt. 6, 7, 8.—
    B.
    In partic., of discourse or reasoning, to bring into a narrow compass, to compress:

    (sententia) cum aptis constricta verbis est, cadit etiam plerumque numerose,

    Cic. Brut. 8, 34:

    constricta narratio (opp. latius fusa),

    Quint. 2, 13, 5:

    quae (ars logica) rem dissolutam divulsamque conglutinaret et ratione quādam constringeret,

    Cic. de Or. 1, 42, 188.— Hence, constrictus, a, um, P. a., compressed, contracted, abridged, short, brief, concise, compact:

    frons,

    knit, Petr. 132, 15; cf.

    supercilia (opp. dissidentia),

    Quint. 1, 11, 10:

    arbor,

    pruned, confined, Plin. 17, 12, 18, § 90; cf.:

    folium tenuius et constrictius et angustius,

    id. 21, 10, 32, § 58:

    nives perpetuo rigore,

    condensed, Curt. 7, 3, 11:

    pulticula constrictior,

    thicker, Cael. Aur. Acut. 2, 18, 108.— Sup. not in use.—
    * Adv.: con-strictē, closèly:

    constrictius jungi alicui,

    Aug. Doctr. Christ. 1, 28.

    Lewis & Short latin dictionary > constringo

  • 2 ligatus

    1.
    lĭgo, āvi, ātum, 1, v. a. [Gr. root lugin lugos, lugoô], to tie, bind, bind together, [p. 1065] bind up, bandage, bind fast, etc. (syn.: vincio, destino; perh. only poet. and post-Aug. prose).
    I.
    Lit.:

    manus post terga ligatae,

    Ov. M. 3, 575:

    ligare et vincire crura et manus,

    Gell. 12, 3, 1:

    crus fasciā,

    Phaedr. 5, 7, 36:

    laqueo guttura,

    to tie up, Ov. M. 6, 134:

    vulnera veste,

    to bind up, bandage, id. ib. 7, 849:

    dum mula ligatur,

    is harnessed, Hor. S. 1, 5, 13:

    funem litoribus,

    Luc. 8, 61:

    sudarium circum collum,

    to bind around, Suet. Ner. 51:

    pisces in glacie ligatos,

    i. e. frozen fast, Ov. Tr. 5, 10, 49:

    nimbi ligati,

    i. e. ice, Petr. 123.—
    B.
    Transf., to wind round, to surround:

    balteus loricam ligat,

    Val. Fl. 4, 94:

    digitosque ligat junctura,

    Ov. M. 2, 375; Sil. 7, 589.—
    2.
    To fix or fasten in:

    igne cremato lapide caementa in tectis ligantur,

    Plin. 36, 27, 68, § 200.—
    II.
    Trop., to bind up, bind together, unite:

    dissociata locis concordi pace ligavit,

    Ov. M. 1, 25:

    vinclo propiore cum aliquo ligari,

    id. ib. 9, 548:

    laqueo colla,

    id. P. 1, 6, 39.—
    B.
    To ratify, confirm:

    pacta,

    Prop. 4 (5), 4, 82:

    conjugia artibus magicis,

    Sen. Herc. Oet. 452: argumenta in catenas, * Quint. 5, 14, 32.—Hence, P. a.: lĭgātus, a, um, connected with, adjoining:

    Tartari ripis ligatos squalidae mortis specus,

    Sen. Med. 742.
    2.
    lĭgo, ōnis, m., a mattock, grub-axe, hoe.
    I.
    Lit.:

    longis purgare ligonibus arva,

    Ov. P. 1, 8, 59:

    ligonibus duris humum Exhaurire,

    Hor. Epod. 5, 30:

    ligonibus Versare glebas,

    id. C. 3, 6, 38; Ov. Am. 3, 10, 31:

    centeno ligone domare arva,

    Mart. 4, 64, 32:

    fractus, so called from the bent form of the iron, Col. poët. 10, 88: erectum domito referens a monte ligonem,

    Juv. 11, 89.—
    II.
    Poet.:

    defluit aetas Et pelagi patiens et cassidis atque ligonis,

    i. e. tillage, agriculture, Juv. 7, 33.

    Lewis & Short latin dictionary > ligatus

  • 3 ligo

    1.
    lĭgo, āvi, ātum, 1, v. a. [Gr. root lugin lugos, lugoô], to tie, bind, bind together, [p. 1065] bind up, bandage, bind fast, etc. (syn.: vincio, destino; perh. only poet. and post-Aug. prose).
    I.
    Lit.:

    manus post terga ligatae,

    Ov. M. 3, 575:

    ligare et vincire crura et manus,

    Gell. 12, 3, 1:

    crus fasciā,

    Phaedr. 5, 7, 36:

    laqueo guttura,

    to tie up, Ov. M. 6, 134:

    vulnera veste,

    to bind up, bandage, id. ib. 7, 849:

    dum mula ligatur,

    is harnessed, Hor. S. 1, 5, 13:

    funem litoribus,

    Luc. 8, 61:

    sudarium circum collum,

    to bind around, Suet. Ner. 51:

    pisces in glacie ligatos,

    i. e. frozen fast, Ov. Tr. 5, 10, 49:

    nimbi ligati,

    i. e. ice, Petr. 123.—
    B.
    Transf., to wind round, to surround:

    balteus loricam ligat,

    Val. Fl. 4, 94:

    digitosque ligat junctura,

    Ov. M. 2, 375; Sil. 7, 589.—
    2.
    To fix or fasten in:

    igne cremato lapide caementa in tectis ligantur,

    Plin. 36, 27, 68, § 200.—
    II.
    Trop., to bind up, bind together, unite:

    dissociata locis concordi pace ligavit,

    Ov. M. 1, 25:

    vinclo propiore cum aliquo ligari,

    id. ib. 9, 548:

    laqueo colla,

    id. P. 1, 6, 39.—
    B.
    To ratify, confirm:

    pacta,

    Prop. 4 (5), 4, 82:

    conjugia artibus magicis,

    Sen. Herc. Oet. 452: argumenta in catenas, * Quint. 5, 14, 32.—Hence, P. a.: lĭgātus, a, um, connected with, adjoining:

    Tartari ripis ligatos squalidae mortis specus,

    Sen. Med. 742.
    2.
    lĭgo, ōnis, m., a mattock, grub-axe, hoe.
    I.
    Lit.:

    longis purgare ligonibus arva,

    Ov. P. 1, 8, 59:

    ligonibus duris humum Exhaurire,

    Hor. Epod. 5, 30:

    ligonibus Versare glebas,

    id. C. 3, 6, 38; Ov. Am. 3, 10, 31:

    centeno ligone domare arva,

    Mart. 4, 64, 32:

    fractus, so called from the bent form of the iron, Col. poët. 10, 88: erectum domito referens a monte ligonem,

    Juv. 11, 89.—
    II.
    Poet.:

    defluit aetas Et pelagi patiens et cassidis atque ligonis,

    i. e. tillage, agriculture, Juv. 7, 33.

    Lewis & Short latin dictionary > ligo

  • 4 ligō

        ligō āvī, ātus, āre    [2 LIG-], to tie, bind, bind together, bind up, bandage, bind fast: manūs post terga ligatae, O.: crus fasciā, Ph.: laqueo Guttura, O.: veste Volnera, bandage, O.: dum mula ligatur, is harnessed, H.: vinculo ligatus, in bonds, Ta.: ipsum spiris, enwind, V.: digitosque ligat iunctura, connects, O.—Fig., to bind up, bind together, unite: Dissociata locis concordi pace ligavit, O.: vinclo tecum propiore ligari, O.: pacta, i. e. conclude, Pr.
    * * *
    I
    ligare, ligavi, ligatus V
    bind, tie, fasten; unite
    II
    mattock; hoe

    Latin-English dictionary > ligō

  • 5 obligo

    ob-lĭgo, āvi, ātum, 1, v. a.
    I.
    Lit.
    A.
    To bind or tie around, to bind or fasten to any thing (very rare):

    obligatus corio,

    bound in a leathern sack, Auct. Her. 1, 13, 23:

    articulis muscus obligatus,

    bound upon, Plin. 26, 11, 66, § 105: cibum ovis, to bind or unite with eggs, Apic. 4, 2:

    amylo spisso obligare,

    id. 2, 2; 8, 2.—
    B.
    To bind together, bind up (rare):

    pecua ad hanc collo in crumena ego obligata defero,

    Plaut. Truc. 5, 1, 64: age obliga, obsigna cito, tie up (the letter, in order to seal it), id. Bacch. 4, 4, 96:

    manipulos,

    Col. 11, 2, 40.—
    C.
    To bind up, bandage, swathe (class., esp. of wounds):

    crus fractum,

    Plaut. Men. 5, 3, 9:

    vulnus,

    Cic. N. D. 3, 22, 57; cf.:

    medicum requirens, a quo obligetur,

    to bind up his wounds, id. Tusc. 2, 16, 38; Suet. Vit. 2:

    venas,

    to bandage the veins, Tac. A. 6, 9:

    surculum libro,

    Varr. R. R. 1, 41, 2:

    oculos,

    Sen. Ira, 3, 11, 4:

    ore obligato obsignatoque simulacrum,

    Plin. 3, 5, 9, § 65.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to bind, oblige, put under an obligation, make liable, etc. (cf.:

    obstringo, devincio): aliquem obligare militiae secundo sacramento,

    bind by a second oath, swear in again, Cic. Off. 1, 11, 36:

    vadem tribus milibus aeris,

    to bind in the sum of, Liv. 3, 13:

    voti sponsio, quā obligamur deo,

    Cic. Leg. 2, 16, 41; Liv. 9, 11:

    se nexu,

    Cic. Mur. 2, 3: se in acta cujusquam, Tib. ap. Suet. Tib. 67:

    se chirographo ad aliquid,

    Dig. 30, 103:

    aliquem sibi liberalitate,

    to bind to one's self, Cic. Q. Fr. 2, 14, 3:

    obligabis me,

    will oblige me, lay me under an obligation, Plin. Ep. 4, 4, 2; Cic. Q. Fr. 3, 1, 5:

    obligari foedere,

    Liv. 38, 33: pro amicis alicui obligari, to lay one's self under obligation, i. e. to solicit favors, Plin. Ep. 10, 3, 1:

    obligor ipse tamen,

    Ov. M. 9, 248:

    obligatus ei nihil eram,

    was under no obligation to him, Cic. Fam. 6, 11, 1:

    me obligatum tibi fore,

    id. Att. 13, 18:

    obligati sunt interrogatum,

    Amm. 28, 4, 10.— Poet.:

    Prometheus obligatus aliti,

    devoted, condemned to, Hor. Epod. 17, 67:

    ergo obligatam redde Jovi dapem,

    vowed, due, id. C. 2, 7, 17:

    obligor, ut tangam laevi fera litora Ponti,

    am compelled, Ov. Tr. 1, 2, 83.—
    B.
    In partic.
    1.
    To render liable through guilt, to make guilly:

    cum populum Romanum scelere obligāsses,

    Cic. Dom. 8, 20:

    votis caput,

    Hor. C. 2, 8, 5:

    se scelere,

    Suet. Caes. 42: se furti, Scaev. ap. Gell. 7, 15, 2.— Pass., to be guilty of, to commit an offence:

    est enim periculum, ne aut neglectis iis impiā fraude, aut susceptis anili superstitione obligemur,

    Cic. Div. 1, 4, 7; cf.:

    lege Corneliā testamentariā obligatur,

    offends against, Dig. 8, 10, 30.—
    2.
    Jurid. t. t.
    a.
    To bind, engage one (cf. obligatio, II. B.):

    obligandi, solvendi sui causā,

    Dig. 2, 13, 6, § 3:

    se obligare,

    ib. 4, 2, 7, § 1; 21, 1, 25, § 9.—
    b.
    To pledge, pawn, mortgage a thing:

    magistratui bona ejus obligantur,

    Vitr. 10 praef.:

    omnia praedia fratri,

    Suet. Vesp. 4:

    omnia bona sua pignori,

    Dig. 20, 4, 21:

    nam fundi et aedis obligatae sunt ob amoris praedium,

    has a mortgage on it, Plaut. Truc. 2, 1, 4:

    aedes pignori,

    Dig. 39, 2, 44:

    obligata praedia,

    Cic. Agr. 3, 2, 9.—
    (β).
    Transf., beyond the jurid. sphere:

    obligare fidem suam,

    to pledge one's word, Cic. Phil. 5, 18, 51.—
    3.
    To impede, restrain, embarrass: judicio districtum atque obligatum esse, Cic. Verr. 1, 9, 24.—Hence, oblĭ-gātus, a, um, P. a., bound, obliged:

    iisdem (officiis) me tibi obligatum fore,

    Cic. Fam. 13, 18, 2.— Comp.:

    quanto quis melior et probior, tanto mihi obligatior abit,

    Plin. Ep. 8, 2, 8:

    ipsi obligati sunt,

    ensnared, embarrassed, Vulg. Psa. 19, 9.

    Lewis & Short latin dictionary > obligo

  • 6 serō

        serō —, sertus, ere    [1 SER-], to bind together, interweave, entwine.—Only P. perf.: pro sertis (loricis) linteas dedit, of mail, N.—Fig., to join, connect, link together, combine, compose, contrive: ex aeternitate causa causam serens, linked with: cuius (fati) lege inmobilis rerum humanarum ordo seritur, is arranged, L.: ex bellis bella serendo, i. e. engaging in continual wars, L.: Multa inter sese vario sermone, V.: popularīs orationes, compose, L.: crimina belli, V.
    * * *
    I
    serere, serui, sertus V
    wreath; join, entwine, interweave, bind together; compose; contrive
    II
    serere, sevi, satus V
    sow, plant; strew, scatter, spread; cultivate; beget, bring forth
    III
    serius, serissime ADV
    late, at a late hour, tardily; of a late period; too late (COMP)

    Latin-English dictionary > serō

  • 7 religo

    rĕ-lĭgo, āvi, ātum, 1, v. a.
    I.
    To bind back or behind, to bind or fasten up, to bind fast (freq. and class.).
    A.
    Lit.: aspicite (Prometheum) religatum asperis Vinctumque saxis, Cic. poët. Tusc. 2, 10, 23; cf.:

    trahit Hectorem ad currum religatum Achillis,

    id. ib. 1, 44, 105; and:

    (Andromedam) ad duras religatam bracchia cautes Vidit,

    Ov. M. 4, 671; 683:

    manus post terga,

    Suet. Vit. 17:

    aliquem inter duos currus,

    Flor. 1, 3, 8: remos struppis, Liv. Andron. ap. Isid. 19, 4, 9:

    flavam comam,

    Hor. C. 1, 5, 4; cf.:

    religata comas in nodum,

    id. ib. 2, 11, 24:

    religata crines,

    id. ib. 4, 11, 5:

    navem ferreis manibus injectis,

    fastened with grapplingirons, grappled, Caes. B. C. 2, 6:

    transversas trabes axibus,

    id. ib. 2, 9, 2; cf. id. ib. § 5;

    2, 10: restim ad pinnam muri,

    Liv. 8, 16:

    religato pro foribus cane,

    Suet. Vit. 16:

    religatos rite videbat Carpere gramen equos,

    Verg. A. 9, 352:

    capillum in vertice,

    Tac. G. 38:

    desectam herbam,

    to bind together, tie up, Col. 2, 18, 5; cf.:

    folia lactucae,

    Plin. 19, 8, 39, § 131:

    robora catenis,

    Luc. 2, 671:

    catenā religari,

    Ov. H. 10, 89:

    catenā aliquem,

    id. Am. 1, 6, 1; Flor. 3, 19:

    religavit (Raphael) illud (daemonium) in deserto,

    Vulg. Tob. 8, 3. —
    2.
    In partic., nautical t. t., to fasten or moor a ship to the shore:

    naves ad terram religare,

    Caes. B. C. 3, 15; Plin. Pan. 82, 2 (with revincire):

    ab aggere classem,

    Verg. A. 7, 106:

    litore Threïcio classem,

    Ov. M. 13, 439:

    religata in litore pinus,

    id. ib. 14, 248; Hor. C. 1, 32, 7; id. S. 1, 5, 19; cf.:

    funem (navis) in Cretam,

    Cat. 64, 174:

    ab Emathio litore funem,

    Luc. 7, 860:

    funes ex arboribus ripae,

    Dig. 1, 8, 5 pr.—
    B.
    Trop., to bind, fasten, chain, fetter:

    quae (prudentia) si extrinsecus religata pendeat, etc.,

    bound to external things, Cic. Tusc. 3, 17, 37:

    hoc vinculo pietatis obstricti Deo et religati,

    Lact. 4, 28, 3; cf. id. 4, 28, 12:

    dapibusque simul religataque somno agmina,

    Claud. VI. Cons. Hon. 472.—
    II.
    To unbind (only poet. and in post-class. prose):

    Cybele religat juga manu,

    Cat. 63, 84 (for which id. 63, 76:

    resolvens juga): vitem resolvere ac religare,

    Pall. 3, 13, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > religo

  • 8 internecto

    inter-necto, ĕre, v. a., to bind together, bind up ( poet.):

    ut fibula crinem Auro internectat,

    Verg. A. 7, 816:

    plagas,

    to bind up, Stat. Th. 8, 168.

    Lewis & Short latin dictionary > internecto

  • 9 com-prehendō (conp-)

        com-prehendō (conp-) or comprēndō, dī, sus, ere,    to bind together, unite: eas navīs funibus, L.—To take hold of, seize, catch, grasp, apprehend: quid (opus est) manibus, si nihil comprehendendum est?: comprehendunt utrumque et orant, Cs.: comprensa manūs effugit imago, V.: forcipe linguam, O.—To include: circuitus rupis XXXII. stadia comprehendit, Cu.—To attack, seize, lay hold of, arrest, catch, apprehend, capture: hunc pro moecho, T.: hostem: fures, Ct.: lictores, L.: alqm in furto: alqm in fugā, Cs.—To detect, discover: adulterium: res indicio. — Of places, to occupy, seize upon: aliis comprehensis collibus munitiones perfecerunt, Cs. — Of fire: ignem, to catch, Cs.: flammā comprehensā naves sunt combustae, Cs.: ignis robora comprendit, V.: avidis comprenditur ignibus agger, O.: comprehensa aedificia, L. — Fig., to take in, grasp, perceive, comprehend: opinionem mentibus: omnia animis: sensu: alqd memoriā, hold.—To comprise, express, describe, recount, narrate: breviter comprehensa sententia: alqd brevi: aliquid dictis, O.: (species) numero, to enumerate, V.: numerum, to reckon, O.—To include, bind, embrace: multos amicitiā: omnibus officiis, per patrem, totam praefecturam.

    Latin-English dictionary > com-prehendō (conp-)

  • 10 con-ligō (coll-)

        con-ligō (coll-) āvī, ātus, āre,    to bind together, tie, connect, bind, tie up: manūs, tie the prisoner's hands: eum miseris modis, T.: scutis ictu pilorum conligatis, Cs.—Fig., to unit, combine, connect: homines inter se sermonis vinclo: (res) inter se colligatae: annorum memoriam uno libro. —To restrain, check, stop, hinder: impetum furentis: Brutum in Graeciā.

    Latin-English dictionary > con-ligō (coll-)

  • 11 dē-ligō

        dē-ligō āvī, ātus, āre,    to bind together, tie up, bind fast, fetter, make fast: hominem deligari iubet: naviculam ad ripam, Cs.: epistulam ad amentum, Cs.: deligati ad palum iuvenes, L.

    Latin-English dictionary > dē-ligō

  • 12 inter-nectō

        inter-nectō —, —, ere,    to bind together, bind up: ut fibula crinem Auro internectat, V.

    Latin-English dictionary > inter-nectō

  • 13 devincio

    dē-vincĭo, nxi, nctum, 4 ( perf. sync. devinxti, Plaut. As. 5, 1, 21), v. a., to bind fast, tie up (class.; esp. freq. in trop. signif.).
    I.
    Lit.:

    servum,

    Plaut. Men. 5, 2, 92; cf.

    leonem,

    Plin. 8, 16, 21, § 54:

    Dircam ad taurum,

    Plaut. Ps. 1, 2, 65:

    aliquem fasciis,

    Cic. Brut. 60, 217; cf.:

    opercula plumbo,

    Liv. 40, 29.—In Greek constr.:

    devinctus tempora lauro,

    encircled, crowned, Tib. 2, 5, 5 et saep.—
    II.
    Trop., to bind together, to unite closely; to engage, to oblige, lay under obligation:

    totam Italiam omnibus vinclis devinctam et constrictam teneretis,

    Cic. Agr. 1, 5, 16:

    illud vinculum, quod primum homines inter se rei publicae societate devinxit,

    id. Rep. 1, 26; cf.:

    eloquentia nos juris, legum, urbium societate devinxit,

    id. N. D. 2, 59, 148:

    nec acervatim multa frequentans una complexione devinciet,

    id. Or. 25, 85; cf. id. Brut. 37, 140; Quint. 7 prooem. §

    1: istoc me facto tibi devinxti,

    Plaut. As. 5, 1, 21;

    so of laying under an obligation by kindness, beneficence, etc.: ambo nobis sint obnoxii, nostri devincti beneficio,

    id. ib. 2, 2, 19; Ter. Heaut. 2, 4, 14; Cic. Verr. 2, 5, 31; id. Fam. 13, 7 fin.; Caes. B. C. 1, 29, 3 et saep.; cf.:

    suos praemiis, adversarios clementiae specie,

    Cic. Phil. 2, 45 fin.:

    homines benevolentia et caritate,

    id. Off. 1, 17, 54:

    virum sibi praestanti in eum liberalitate,

    id. Fam. 1, 7, 3:

    animos centurionum pignore,

    Caes. B. C. 1, 39 fin. et saep.:

    aliquem omni cautione, foedere, exsecratione,

    Cic. Sest. 7, 15:

    se cum aliquo affinitate,

    id. Brut. 26, 98; cf. Ter. And. 3, 3, 29:

    ubi animus semel se cupiditate devinxit mala,

    id. Heaut. 1, 2, 34; cf.:

    animum misericordia,

    id. Hec. 1, 2, 93: devinctus Domitiae nuptiis, Suet. Dom. 22:

    se vino,

    Plaut. Ps. 1, 2, 85; cf.:

    animum ebrietate,

    Sen. Ep. 83 med.:

    membra sopore,

    Lucr. 4, 453; cf. ib. 1027.—Hence, dē-vinctus, a, um, P. a., devoted, greatly attached to (very rare):

    quibus (studiis) uterque nostrum devinctus est,

    Cic. Fam. 3, 13, 2:

    studiis a pueritia dediti ac devincti,

    id. ib. 15, 4, 16:

    uxori devinctus,

    Tac. A. 11, 28:

    devinctior alicui,

    Hor. S. 1, 5, 42.

    Lewis & Short latin dictionary > devincio

  • 14 cōnectō

        cōnectō (not connecto), —, nexus, ere    [com+ necto], to bind together, connect, entwine, join, unite, link: omnia inter se conexa: (apes) pedibus conexae ad limina pendent, V.: nodos, O.— Fig., to connect: amicitia cum voluptate conectitur: discrimini patris filiam, to involve in, Ta.— In discourse, to connect, join, compose: illud ex pluribus continuatis conectitur: Verba, H. — In philos., to conclude, infer: omne, quod ipsum ex se conexum sit, every identical proposition.
    * * *
    conectere, conexi, conexus V TRANS
    join/fasten/link together, connect/associate; lead to; tie; implicate/involve

    Latin-English dictionary > cōnectō

  • 15 nexō

        nexō —, —, āre, intens.    [necto,] to twine, coil ; only P. praes., V., in some edd. for nixantem.
    * * *
    nexere, nexi, - V
    tie together; bind together; (see also nectere)

    Latin-English dictionary > nexō

  • 16 constrictio

    to bind together, draw together

    Latin-English dictionary of medieval > constrictio

  • 17 conjunctum

    con-jungo, nxi, nctum, 3, v. a., to bind together, connect, join, unite (very freq. in all perr. and species of composition); constr. with cum, inter se, the dat., or the acc. only; trop. also with ad.
    I.
    Lit.
    (α).
    With cum:

    eam epistulam cum hac,

    Cic. Fam. 7, 30, 3:

    animam cum animo,

    Lucr. 3, 160:

    naturam tenuem gravi cum corpore,

    id. 5, 563.—
    (β).
    With inter se, Lucr. 3, 559; cf. id. 3, 137.—
    (γ).
    With dat.:

    castra muro oppidoque,

    Caes. B. C. 2, 25:

    ita cursum regebat, ut primi conjungi ultimis possent,

    Curt. 5, 13, 10:

    conjunguntur his (porticibus) domus ampliores,

    Vitr. 6, 7, 3:

    dextrae dextram,

    Ov. M. 8, 421:

    aëra terris,

    Lucr. 5, 564.—
    (δ).
    With the acc. only:

    boves,

    i. e. to yoke together, Cato, R. R. 138; cf.:

    bis binos (equos),

    Lucr. 5, 1299:

    calamost plures ceră,

    Verg. E. 2, 32:

    dextras,

    id. A. 1, 514:

    nostras manus,

    Tib. 1, 6, 60:

    oras (vulneris) suturā,

    Cels. 7, 4, 3:

    medium intervallum ponte,

    Suet. Calig. 19:

    supercilia conjuncta,

    id. Aug. 79:

    verba,

    Quint. 8, 3, 36.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen.
    (α).
    With cum:

    eas cohortes cum exercitu suo,

    Caes. B. C. 1, 18:

    quem ego cum deorum laude conjungo,

    i. e. put on an equality with, Cic. Pis. 9, 20; id. Font. 10, 21; cf. Quint. 11, 1, 28:

    imperii dedecus cum probro privato,

    Cic. Sen. 12, 42; id. Red. Sen. 2, 4; id. Red. Quir. 7, 16; id. Brut. 31, 120:

    judicium suum cum illius auctoritate,

    Quint. 10, 3, 1:

    voluptatem cum laude ac dignitate,

    id. 8, pr. 33; 12, 2, 8; Cat. 64, 331.—
    (β).
    With ad (very rare), Quint. 4, 1, 16.—
    (γ).
    With dat.:

    noctem diei,

    Caes. B. C. 3, 13:

    arma finitimis,

    Liv. 8, 16, 2; 42, 47, 3:

    se alicui,

    Curt. 8, 13, 4:

    laudem oratori,

    Quint. 1, 10, 17; 5, 10, 51:

    sequentia prioribus,

    id. 11, 2, 20.—So of writings, to add:

    pauca scribenda conjungendaque huic commentario statui,

    Hirt. B. G. 8, 48.—
    (δ).
    With in and abl.:

    cum in tui familiarissimi judicio ac periculo tuum crimen conjungeretur,

    Cic. Fam. 5, 17, 2:

    nefarium est... socium fallere qui se in negotio conjunxit,

    id. Rosc. Com. 6, 17.—
    (ε).
    With in and acc.:

    omnia vota in unum,

    Petr. 86.—
    (ζ).
    With acc. only:

    vocales,

    to contract, Cic. Or. 44, 150; Quint. 12, 10, 30: bellum, to carry on or wage in concert, Cic. Imp. Pomp. 9, 26; Sil. 15, 52:

    vires,

    Val. Fl. 6, 632:

    Galliae duae, quas hoc tempore uno imperio videmus esse conjunctas,

    Cic. Prov. Cons. 2, 3:

    aequum est enim militum, talium praesertim, honorem conjungi,

    id. Phil. 14, 11, 29:

    ne... tantae nationes conjungantur,

    Caes. B. G. 3, 11:

    hunc cape consiliis socium et conjunge volentem,

    Verg. A. 5, 712:

    res... sicut inter se cohaerent tempore, ita opere ipso conjungi,

    Curt. 5, 1, 2:

    passus,

    Ov. M. 11, 64:

    abstinentiam cibi,

    i. e. to continue without interruption, Tac. A. 6, 26;

    in the same sense, consulatus,

    Suet. Calig. 17; and:

    rerum actum,

    id. Claud. 23:

    nox eadem necem Britannici et rogum conjunxit,

    Tac. A. 13, 17. —
    B.
    In partic.
    1.
    To compose, form by uniting:

    quod (Epicurus) e duplici genere voluptatis conjunctus est (i. e. Epicuri summum bonum),

    Cic. Fin. 2, 14, 44 Madv. ad loc.—
    2.
    To unite, join in marriage or love:

    me tecum,

    Ov. H. 21, 247:

    aliquam secum matrimonio,

    Curt. 6, 9, 30:

    aliquam sibi justo matrimonio,

    Suet. Ner. 28; cf.:

    aliquam sibi,

    id. Calig. 26:

    conjungi Poppaeae,

    Tac. A. 14, 60; Cat. 64, 335:

    conubia Sabinorum (Romulus),

    to bring about, accomplish, Cic. de Or. 1, 9, 37.—
    3.
    To connect, unite by the ties of relationship or friendship:

    se tecum affinitate,

    Nep. Paus. 2, 3:

    tota domus conjugio et stirpe conjungitur,

    Cic. Fin. 5, 23, 65:

    nos inter nos (res publica),

    id. Fam. 5, 7, 2:

    me tibi (studia),

    id. ib. 15, 11, 2; Caes. B. C. 3, 21:

    multos sibi familiari amicitiā,

    Sall. J. 7, 7:

    Ausonios Teucris foedere,

    Verg. A. 10, 105:

    optimum quemque hospitio et amicitiā,

    Cic. Q. Fr. 1, 1, 5, § 16:

    amicitiam,

    id. Clu. 16, 46; cf.:

    societatem amicitiamque,

    Sall. J. 83, 1.—Hence, conjunctus, a, um, P. a.
    A.
    (Acc. to I.) United, connected; hence, of places, bordering upon, near:

    loca, quae Caesaris castris erant conjuncta,

    Caes. B. C. 1, 64 init.; 2, 25; 3, 112:

    Paphlagonia Cappadociae,

    Nep. Dat. 5, 5:

    regio Oceano,

    Hirt. B. G. 8, 46; 8, 31:

    ratis crepidine saxi,

    Verg. A. 10, 653.—
    B.
    Transf., of time, connected with, following:

    quae proelio apud Arbela conjuncta sunt ordiar dicere,

    Curt. 5, 1, 2.—
    C.
    Trop.
    1.
    In gen., connected with, pertaining to; accordant or agreeing with, conformable to, etc.; constr. with cum, the dat., or rar. the abl.:

    prudentia cum justitiā,

    Cic. Off. 2, 9, 33; so,

    nihil cum virtute,

    id. ib. 1, 2, 5:

    ea, quae sunt quasi conjuncta aut quae quasi pugnantia inter se,

    id. Part. Or. 2, 7:

    verba inter se (opp. simplicia),

    id. Top. 7; id. de Or. 3, 37, 149;

    (opp. singula),

    Quint. 5, 10, 106; 7, 9, 2; 8, 1, 1:

    causae (opp. simplices),

    id. 3, 6, 94; 3, 10, 1:

    justitia intellegentiae,

    Cic. Off. 2, 9, 34:

    praecepta officii naturae,

    id. ib. 1, 2, 6:

    talis simulatio vanitati est conjunctior quam liberalitati,

    id. ib. 1, 14, 44; id. de Or. 2, 81, 331:

    libido scelere conjuncta,

    id. Clu. 5, 12; id. Phil. 5, 7, 20: haec necesse est aut ex praeterito tempore aut ex conjuncto aut ex sequenti petere, i. e. the present, Quint. 5, 8, 5; cf. id. 5, 9, 5; 5, 10, 94; and id. 7, 2, 46:

    conjuncta (et conveniens) constantia inter augures,

    harmonious, accordant, Cic. Div. 2, 39, 82.—
    b.
    conjunctum, i, n. subst.
    (α).
    In rhet., connection, Cic. de Or. 2, 40, 167; cf. id. ib. 2, 39, 166.—
    (β).
    A joint-sentence, = copulatum, sumpeplegmenon, Gell. 16, 8, 10.—
    (γ).
    In the physical lang. of Lucr., the necessary, inherent qualities of bodies (as weight, etc.), in contrast with eventum, merely external condition, Lucr. 1, 449 sq.—
    2.
    In partic.
    a.
    Connected by marriage, married:

    digno viro,

    Verg. E. 8, 32:

    conservae,

    Varr. R. R. 1, 17, 5.—
    * b.
    Transf., of the vine (cf. conjunx, I. 2.):

    vitis ulmo marito,

    Cat. 62, 54.—Far more freq.,
    c.
    Connected or united by relationship or friendship, allied, kindred, intimate, friendly (freq. in Cic.).
    (α).
    With abl.:

    cum aliquo vinculis et propinquitatis et adfinitatis,

    Cic. Planc. 11, 27:

    cum populo Romano non solum perpetuā societate atque amicitiā, verum etiam cognatione,

    id. Verr. 2, 4, 33, § 72:

    equites concordiā conjunctissimi,

    id. Clu. 55, 152:

    sanguine,

    Sall. J. 10, 3; cf.:

    Mario sanguine conjunctissimus,

    Vell. 2, 41, 2:

    propinquitatibus adfinitatibusque,

    Caes. B. G. 2, 4; cf.:

    propinquā cognatione, Nep. praef. § 7: homo conjunctissimus officiis, usu, consuetudine,

    Cic. Sull. 20, 57; id. Cat. 1, 13, 33; id. de Or. 1, 7, 24; id. Att. 1, 16, 11; Nep. Att. 12, 1 al. —
    (β).
    With cum, etc.:

    ubi tecum conjunctus siem,

    Plaut. Aul. 2, 2, 52: so,

    genus cum diis,

    Suet. Caes. 6.— Absol.:

    conjunctus an alienus,

    Quint. 7, 4, 21; Nep. Att. 7, 1; Curt. 6, 11, 10.—With dat.:

    conjunctissimus huic ordini,

    Cic. Prov. Cons. 16, 38; cf.:

    civitas populo Romano,

    Caes. B. G. 7, 33:

    conjunctior illo Nemo mihi est,

    Ov. M. 15, 599; Curt. 7, 3, 25.—With inter:

    inter se conjunctissimos fuisse Curium, Coruncanium,

    Cic. Lael. 11, 39; id. Dom. 11, 27:

    ut nosmet ipsi inter nos conjunctiores simus,

    id. Att. 14, 13, B. 5.— conjunctē, adv. (rare; most freq. in Cic.).
    1.
    In connection, conjointly, at the same time:

    conjuncte cum reliquis rebus nostra contexere,

    Cic. Fam. 5, 12, 2:

    conjuncte re verboque risus moveatur,

    id. de Or. 2, 61, 248: elatum aliquid, i. e. hypothetically (opp. simpliciter, categorically), id. ib. 2, 38, 158;

    3, 37, 149: agere,

    id. Inv. 1, 7, 9.—
    2.
    In a friendly, confidential manner:

    conjuncte vivere,

    Nep. Att. 10, 3; so with vivere in the comp., Cic. Fam. 6, 9, 1; Plin. Ep. 6, 8, 4; and in sup., Cic. Lael. 1, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > conjunctum

  • 18 conjungo

    con-jungo, nxi, nctum, 3, v. a., to bind together, connect, join, unite (very freq. in all perr. and species of composition); constr. with cum, inter se, the dat., or the acc. only; trop. also with ad.
    I.
    Lit.
    (α).
    With cum:

    eam epistulam cum hac,

    Cic. Fam. 7, 30, 3:

    animam cum animo,

    Lucr. 3, 160:

    naturam tenuem gravi cum corpore,

    id. 5, 563.—
    (β).
    With inter se, Lucr. 3, 559; cf. id. 3, 137.—
    (γ).
    With dat.:

    castra muro oppidoque,

    Caes. B. C. 2, 25:

    ita cursum regebat, ut primi conjungi ultimis possent,

    Curt. 5, 13, 10:

    conjunguntur his (porticibus) domus ampliores,

    Vitr. 6, 7, 3:

    dextrae dextram,

    Ov. M. 8, 421:

    aëra terris,

    Lucr. 5, 564.—
    (δ).
    With the acc. only:

    boves,

    i. e. to yoke together, Cato, R. R. 138; cf.:

    bis binos (equos),

    Lucr. 5, 1299:

    calamost plures ceră,

    Verg. E. 2, 32:

    dextras,

    id. A. 1, 514:

    nostras manus,

    Tib. 1, 6, 60:

    oras (vulneris) suturā,

    Cels. 7, 4, 3:

    medium intervallum ponte,

    Suet. Calig. 19:

    supercilia conjuncta,

    id. Aug. 79:

    verba,

    Quint. 8, 3, 36.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen.
    (α).
    With cum:

    eas cohortes cum exercitu suo,

    Caes. B. C. 1, 18:

    quem ego cum deorum laude conjungo,

    i. e. put on an equality with, Cic. Pis. 9, 20; id. Font. 10, 21; cf. Quint. 11, 1, 28:

    imperii dedecus cum probro privato,

    Cic. Sen. 12, 42; id. Red. Sen. 2, 4; id. Red. Quir. 7, 16; id. Brut. 31, 120:

    judicium suum cum illius auctoritate,

    Quint. 10, 3, 1:

    voluptatem cum laude ac dignitate,

    id. 8, pr. 33; 12, 2, 8; Cat. 64, 331.—
    (β).
    With ad (very rare), Quint. 4, 1, 16.—
    (γ).
    With dat.:

    noctem diei,

    Caes. B. C. 3, 13:

    arma finitimis,

    Liv. 8, 16, 2; 42, 47, 3:

    se alicui,

    Curt. 8, 13, 4:

    laudem oratori,

    Quint. 1, 10, 17; 5, 10, 51:

    sequentia prioribus,

    id. 11, 2, 20.—So of writings, to add:

    pauca scribenda conjungendaque huic commentario statui,

    Hirt. B. G. 8, 48.—
    (δ).
    With in and abl.:

    cum in tui familiarissimi judicio ac periculo tuum crimen conjungeretur,

    Cic. Fam. 5, 17, 2:

    nefarium est... socium fallere qui se in negotio conjunxit,

    id. Rosc. Com. 6, 17.—
    (ε).
    With in and acc.:

    omnia vota in unum,

    Petr. 86.—
    (ζ).
    With acc. only:

    vocales,

    to contract, Cic. Or. 44, 150; Quint. 12, 10, 30: bellum, to carry on or wage in concert, Cic. Imp. Pomp. 9, 26; Sil. 15, 52:

    vires,

    Val. Fl. 6, 632:

    Galliae duae, quas hoc tempore uno imperio videmus esse conjunctas,

    Cic. Prov. Cons. 2, 3:

    aequum est enim militum, talium praesertim, honorem conjungi,

    id. Phil. 14, 11, 29:

    ne... tantae nationes conjungantur,

    Caes. B. G. 3, 11:

    hunc cape consiliis socium et conjunge volentem,

    Verg. A. 5, 712:

    res... sicut inter se cohaerent tempore, ita opere ipso conjungi,

    Curt. 5, 1, 2:

    passus,

    Ov. M. 11, 64:

    abstinentiam cibi,

    i. e. to continue without interruption, Tac. A. 6, 26;

    in the same sense, consulatus,

    Suet. Calig. 17; and:

    rerum actum,

    id. Claud. 23:

    nox eadem necem Britannici et rogum conjunxit,

    Tac. A. 13, 17. —
    B.
    In partic.
    1.
    To compose, form by uniting:

    quod (Epicurus) e duplici genere voluptatis conjunctus est (i. e. Epicuri summum bonum),

    Cic. Fin. 2, 14, 44 Madv. ad loc.—
    2.
    To unite, join in marriage or love:

    me tecum,

    Ov. H. 21, 247:

    aliquam secum matrimonio,

    Curt. 6, 9, 30:

    aliquam sibi justo matrimonio,

    Suet. Ner. 28; cf.:

    aliquam sibi,

    id. Calig. 26:

    conjungi Poppaeae,

    Tac. A. 14, 60; Cat. 64, 335:

    conubia Sabinorum (Romulus),

    to bring about, accomplish, Cic. de Or. 1, 9, 37.—
    3.
    To connect, unite by the ties of relationship or friendship:

    se tecum affinitate,

    Nep. Paus. 2, 3:

    tota domus conjugio et stirpe conjungitur,

    Cic. Fin. 5, 23, 65:

    nos inter nos (res publica),

    id. Fam. 5, 7, 2:

    me tibi (studia),

    id. ib. 15, 11, 2; Caes. B. C. 3, 21:

    multos sibi familiari amicitiā,

    Sall. J. 7, 7:

    Ausonios Teucris foedere,

    Verg. A. 10, 105:

    optimum quemque hospitio et amicitiā,

    Cic. Q. Fr. 1, 1, 5, § 16:

    amicitiam,

    id. Clu. 16, 46; cf.:

    societatem amicitiamque,

    Sall. J. 83, 1.—Hence, conjunctus, a, um, P. a.
    A.
    (Acc. to I.) United, connected; hence, of places, bordering upon, near:

    loca, quae Caesaris castris erant conjuncta,

    Caes. B. C. 1, 64 init.; 2, 25; 3, 112:

    Paphlagonia Cappadociae,

    Nep. Dat. 5, 5:

    regio Oceano,

    Hirt. B. G. 8, 46; 8, 31:

    ratis crepidine saxi,

    Verg. A. 10, 653.—
    B.
    Transf., of time, connected with, following:

    quae proelio apud Arbela conjuncta sunt ordiar dicere,

    Curt. 5, 1, 2.—
    C.
    Trop.
    1.
    In gen., connected with, pertaining to; accordant or agreeing with, conformable to, etc.; constr. with cum, the dat., or rar. the abl.:

    prudentia cum justitiā,

    Cic. Off. 2, 9, 33; so,

    nihil cum virtute,

    id. ib. 1, 2, 5:

    ea, quae sunt quasi conjuncta aut quae quasi pugnantia inter se,

    id. Part. Or. 2, 7:

    verba inter se (opp. simplicia),

    id. Top. 7; id. de Or. 3, 37, 149;

    (opp. singula),

    Quint. 5, 10, 106; 7, 9, 2; 8, 1, 1:

    causae (opp. simplices),

    id. 3, 6, 94; 3, 10, 1:

    justitia intellegentiae,

    Cic. Off. 2, 9, 34:

    praecepta officii naturae,

    id. ib. 1, 2, 6:

    talis simulatio vanitati est conjunctior quam liberalitati,

    id. ib. 1, 14, 44; id. de Or. 2, 81, 331:

    libido scelere conjuncta,

    id. Clu. 5, 12; id. Phil. 5, 7, 20: haec necesse est aut ex praeterito tempore aut ex conjuncto aut ex sequenti petere, i. e. the present, Quint. 5, 8, 5; cf. id. 5, 9, 5; 5, 10, 94; and id. 7, 2, 46:

    conjuncta (et conveniens) constantia inter augures,

    harmonious, accordant, Cic. Div. 2, 39, 82.—
    b.
    conjunctum, i, n. subst.
    (α).
    In rhet., connection, Cic. de Or. 2, 40, 167; cf. id. ib. 2, 39, 166.—
    (β).
    A joint-sentence, = copulatum, sumpeplegmenon, Gell. 16, 8, 10.—
    (γ).
    In the physical lang. of Lucr., the necessary, inherent qualities of bodies (as weight, etc.), in contrast with eventum, merely external condition, Lucr. 1, 449 sq.—
    2.
    In partic.
    a.
    Connected by marriage, married:

    digno viro,

    Verg. E. 8, 32:

    conservae,

    Varr. R. R. 1, 17, 5.—
    * b.
    Transf., of the vine (cf. conjunx, I. 2.):

    vitis ulmo marito,

    Cat. 62, 54.—Far more freq.,
    c.
    Connected or united by relationship or friendship, allied, kindred, intimate, friendly (freq. in Cic.).
    (α).
    With abl.:

    cum aliquo vinculis et propinquitatis et adfinitatis,

    Cic. Planc. 11, 27:

    cum populo Romano non solum perpetuā societate atque amicitiā, verum etiam cognatione,

    id. Verr. 2, 4, 33, § 72:

    equites concordiā conjunctissimi,

    id. Clu. 55, 152:

    sanguine,

    Sall. J. 10, 3; cf.:

    Mario sanguine conjunctissimus,

    Vell. 2, 41, 2:

    propinquitatibus adfinitatibusque,

    Caes. B. G. 2, 4; cf.:

    propinquā cognatione, Nep. praef. § 7: homo conjunctissimus officiis, usu, consuetudine,

    Cic. Sull. 20, 57; id. Cat. 1, 13, 33; id. de Or. 1, 7, 24; id. Att. 1, 16, 11; Nep. Att. 12, 1 al. —
    (β).
    With cum, etc.:

    ubi tecum conjunctus siem,

    Plaut. Aul. 2, 2, 52: so,

    genus cum diis,

    Suet. Caes. 6.— Absol.:

    conjunctus an alienus,

    Quint. 7, 4, 21; Nep. Att. 7, 1; Curt. 6, 11, 10.—With dat.:

    conjunctissimus huic ordini,

    Cic. Prov. Cons. 16, 38; cf.:

    civitas populo Romano,

    Caes. B. G. 7, 33:

    conjunctior illo Nemo mihi est,

    Ov. M. 15, 599; Curt. 7, 3, 25.—With inter:

    inter se conjunctissimos fuisse Curium, Coruncanium,

    Cic. Lael. 11, 39; id. Dom. 11, 27:

    ut nosmet ipsi inter nos conjunctiores simus,

    id. Att. 14, 13, B. 5.— conjunctē, adv. (rare; most freq. in Cic.).
    1.
    In connection, conjointly, at the same time:

    conjuncte cum reliquis rebus nostra contexere,

    Cic. Fam. 5, 12, 2:

    conjuncte re verboque risus moveatur,

    id. de Or. 2, 61, 248: elatum aliquid, i. e. hypothetically (opp. simpliciter, categorically), id. ib. 2, 38, 158;

    3, 37, 149: agere,

    id. Inv. 1, 7, 9.—
    2.
    In a friendly, confidential manner:

    conjuncte vivere,

    Nep. Att. 10, 3; so with vivere in the comp., Cic. Fam. 6, 9, 1; Plin. Ep. 6, 8, 4; and in sup., Cic. Lael. 1, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > conjungo

  • 19 sero

    1.
    sĕro, sēvi, sătum, 3, v. a. [for seso, root sa-; Gr. saô, sêthô, to sift], to sow, plant (freq. and class.; syn.: planto, semino, consero).
    I.
    Lit., with acc., either of the plant, seed, etc., sown, or of the land cultivated:

    ubi tempus erit, effodito seritoque recte... Quae diligentius seri voles, in calicibus seri oportet,

    Cato, R. R. 133, 2: serendum viciam, lentem, cicerculam, etc., Varr. R. R. 1, 32, 2:

    oleam et vitem,

    Cic. Rep. 3, 9, 16:

    frumenta,

    Caes. B. G. 5, 14:

    ut tantum decumae sit, quantum severis: hoc est, ut quot jugera sint sata, totidem medimna decumae debeantur,

    Cic. Verr. 2, 3, 47, § 112:

    agri molliti et oblimati ad serendum,

    id. N. D. 2, 52, 130: serit arbores, quae alteri saeculo prosint, Caecil. ap. Cic. Tusc. 1, 14, 31; Cic. Sen. 7, 24; 17, 59:

    nullam sacrā vite prius severis arborem,

    Hor. C. 1, 18, 1; cf. id. ib. 3, 10, 6:

    semina,

    Verg. G. 1, 193: surculos, Auct. ap. Cic. de Or. 2, 69, 278:

    aliquid in inculto et derelicto solo,

    Cic. Brut. 4, 16:

    iste serendus ager,

    Ov. A. A. 2, 668:

    sulcos,

    Tib. 2, 3, 70:

    vera ratio serendi,

    Plin. 18, 25, 60, § 224.—Freq. in part. perf.:

    multa erant inter eum locum manu sata,

    Caes. B. C. 3, 44:

    saepe satas alio vidi traducere messes,

    Verg. E. 8, 99; id. G. 3, 176.—Hence, subst.: săta, ōrum, n., standing corn, crops, Verg. E. 3, 82; id. G. 1, 325; id. A. 2, 306; 12, 454; Ov. M. 1, 286; Plin. 16, 25, 39, § 94; Pall. 1, 43.—Prov.:

    mihi istic nec seritur nec metitur,

    i. e. I have no benefit from it, it's nothing to me, Plaut. Ep. 2, 2, 80.—
    B.
    Transf., of persons, to beget, bring forth, produce; only in part. perf. in pass. sense, begotten, sprung forth, born, etc.:

    Tertullae nollem abortum: tam enim Cassii sunt jam quam Bruti serendi,

    Cic. Att. 14, 20, 2; id. Leg. 1, 8, 24:

    non temere nec fortuito sati et creati sumus,

    id. Tusc. 1, 49, 118; cf. id. ib. 1, 25, 60; id. Univ. 12, 35:

    hic satus ad pacem,

    Prop. 3, 9, 19.—With ex: ex Tantalo ortus Pelops, ex Pelope autem satus Atreus, Poët. ap. Quint. 9, 3, 57.— With de:

    Ilia cum Lauso de Numitore sati,

    Ov. F. 4, 54.—With ab:

    largo satos Curetas ab imbri,

    Ov. M. 4, 282.—With simple abl. (so most freq.):

    Camertem Magnanimo Volscente satum,

    Verg. A. 10, 562:

    sole satus Phaëthon,

    Ov. M. 1, 751:

    sata Tiresiā Manto,

    id. ib. 6, 157 et saep.:

    sate sanguine divum,

    sprung from, Verg. A. 6, 125:

    non sanguine humano sed stirpe divinā satum se esse,

    Liv. 38, 58, 7:

    o sate gente deum,

    Verg. A. 8, 36:

    matre satos unā,

    Ov. M. 5, 141; so,

    matre,

    id. F. 3, 799;

    Nereide,

    id. M. 12, 93; cf.:

    Bacchum vocant satumque iterum solumque bimatrem,

    id. ib. 4, 12.— Hence, satus (sata) aliquo, for a son (or daughter) of any one:

    satus Anchisa,

    i. e. Æneas, Verg. A. 5, 244; 5, 424; 6, 331;

    7, 152: Hammone satus,

    i. e. Iarbas, id. ib. 4, 198:

    satae Peliā,

    Ov. M. 7, 322:

    sati Curibus,

    sprung from, natives of Cures, id. ib. 14, 778.—
    II.
    Trop., to sow the seeds of any thing, to found, establish, to scatter, disseminate, propagate, produce, to cause, occasion, excite, etc.:

    leges, instituta, rem publicam,

    Cic. Tusc. 1, 14, 31:

    diuturnam rem publicam,

    to found, establish, id. Rep. 2, 3, 5:

    mores,

    id. Leg. 1, 6, 20:

    aere vulnera vasta serebant,

    scattered, Lucr. 5, 1290; so,

    vulnera pugnantis tergo,

    Sil. 5, 235:

    lites,

    Plaut. Poen. 3, 2, 10:

    negotium,

    id. Most. 5, 1, 51; cf.:

    (Hamilcar) Romanum sevit puerili in pectore bellum,

    Sil. 1, 80:

    civiles discordias,

    Liv. 3, 40, 10:

    causam discordiarum,

    Suet. Calig. 26:

    crimina in senatum apud infimae plebis homines,

    Liv. 24, 23 fin.:

    invidiam in alios,

    Tac. H. 2, 86:

    rumores,

    Verg. A. 12, 228; Curt. 8, 9, 1:

    opinionem,

    Just. 8, 3, 8:

    sibi causas sollicitudinum,

    Sen. Ep. 104, 12.
    2.
    sĕro ( ui), tum, 3, v. a. [Sanscr. sarat, thread; Gr. seira, rope; cf.: eirô, herma, hormos; Lat. series, servus], to join or bind together, to plait, interweave, entwine, etc.
    I.
    Lit. (so only in part. perf.):

    accipiunt sertas nardo florente coronas,

    Luc. 10, 164; Cypr. Ep. 4, 3:

    flores,

    App. M. 4, p. 156, 4; 10, p. 254, 38:

    rosa,

    id. ib. 2, p. 121, 131:

    loricae,

    linked, Nep. Iph. 1 fin.; cf. Serv. Verg. A. 1, 421.—
    B.
    Subst.: serta, ōrum, n., wreaths of flowers, garlands (freq. and class.):

    arae sertis recentibus halant,

    Verg. A. 1, 417:

    coronae, serta,

    Plaut. As. 4, 1, 58; Lucr. 4, 1128; 4, 1174; Cic. Tusc. 3, 18, 43; id. Cat. 2, 5, 10; Cat. 6, 8; Verg. E. 6, 16; Tib. 1, 1, 12; 1, 2, 14; 1, 7, 52 et saep. al.—Rarely in sing.:

    roseo Venus aurea serto,

    Aus. Idyll. 6, 88.—Collat. form serta, ae, f. (sc. corona):

    cum tua praependent demissae in pocula sertae,

    Prop. 2, 33 (3, 31), 37; id. et Corn. Sev. ap. Charis. p. 83 P.—
    II.
    Trop., to join, connect, interweave; to combine, compose, contrive (class. but rare; syn.: jungo, cieo, instruo): seritote diem concorditer ambo, i. e. alternate according to the succession (in the government), Enn. ap. Charis. p. 177 P. (Ann. v. 110 Vahl.):

    ex aeternitate causa causam serens,

    joining in order, following, Cic. Fat. 12, 27:

    cujus (fati) lege immobilis rerum humanarum ordo seritur,

    is arranged, disposed, Liv. 25, 6:

    bella ex bellis serendo,

    by joining war to war, Sall. H. 4, 61, 20 Dietsch:

    tumultum ex tumultu, bellum ex bello serunt,

    id. ib. 1, 48, 7 ib.; cf. Liv. 21, 10; cf.:

    certamina cum Patribus,

    to join, engage in, id. 2, 1; so,

    certamina,

    id. 27, 12; 27, 41; 40, 48:

    crebra proelia,

    Tac. H. 5, 11: quod mihi servus sermonem serat, joins speech, i. e. bandies words with me, Plaut. Curc. 1, 3, 37; cf. id. Mil. 3, 1, 106:

    multa inter sese vario sermone serebant,

    Verg. A. 6, 160; Stat. Achill. 2, 38, id. Th. 6, 941:

    aliquid sermonibus occultis,

    Liv. 3, 43; 7, 39; 33, 32:

    secreta colloquia cum eo,

    id. 34, 61:

    populares orationes,

    to put together, compose, id. 10, 19; cf.:

    (Livius) ab saturis ausus est primus argumento fabulam serere,

    id. 7, 2, 8:

    quid seris fando moras?

    why are you contriving? Sen. Med. 281:

    negotium,

    to make, prepare, Plaut. Most. 5, 1, 51:

    crimina belli,

    Verg. A. 7, 339.
    3.
    sēro, āvi, ātum, 1, v. a. [sera], to fasten with a bolt, to bar: praeda nullo obstaculo serata, Ven. Fort. Vit. S. Menard. 6; cf. Prisc. p. 837 P.
    4.
    sērō̆, adv., v. serus fin.

    Lewis & Short latin dictionary > sero

  • 20 ui

    1.
    sĕro, sēvi, sătum, 3, v. a. [for seso, root sa-; Gr. saô, sêthô, to sift], to sow, plant (freq. and class.; syn.: planto, semino, consero).
    I.
    Lit., with acc., either of the plant, seed, etc., sown, or of the land cultivated:

    ubi tempus erit, effodito seritoque recte... Quae diligentius seri voles, in calicibus seri oportet,

    Cato, R. R. 133, 2: serendum viciam, lentem, cicerculam, etc., Varr. R. R. 1, 32, 2:

    oleam et vitem,

    Cic. Rep. 3, 9, 16:

    frumenta,

    Caes. B. G. 5, 14:

    ut tantum decumae sit, quantum severis: hoc est, ut quot jugera sint sata, totidem medimna decumae debeantur,

    Cic. Verr. 2, 3, 47, § 112:

    agri molliti et oblimati ad serendum,

    id. N. D. 2, 52, 130: serit arbores, quae alteri saeculo prosint, Caecil. ap. Cic. Tusc. 1, 14, 31; Cic. Sen. 7, 24; 17, 59:

    nullam sacrā vite prius severis arborem,

    Hor. C. 1, 18, 1; cf. id. ib. 3, 10, 6:

    semina,

    Verg. G. 1, 193: surculos, Auct. ap. Cic. de Or. 2, 69, 278:

    aliquid in inculto et derelicto solo,

    Cic. Brut. 4, 16:

    iste serendus ager,

    Ov. A. A. 2, 668:

    sulcos,

    Tib. 2, 3, 70:

    vera ratio serendi,

    Plin. 18, 25, 60, § 224.—Freq. in part. perf.:

    multa erant inter eum locum manu sata,

    Caes. B. C. 3, 44:

    saepe satas alio vidi traducere messes,

    Verg. E. 8, 99; id. G. 3, 176.—Hence, subst.: săta, ōrum, n., standing corn, crops, Verg. E. 3, 82; id. G. 1, 325; id. A. 2, 306; 12, 454; Ov. M. 1, 286; Plin. 16, 25, 39, § 94; Pall. 1, 43.—Prov.:

    mihi istic nec seritur nec metitur,

    i. e. I have no benefit from it, it's nothing to me, Plaut. Ep. 2, 2, 80.—
    B.
    Transf., of persons, to beget, bring forth, produce; only in part. perf. in pass. sense, begotten, sprung forth, born, etc.:

    Tertullae nollem abortum: tam enim Cassii sunt jam quam Bruti serendi,

    Cic. Att. 14, 20, 2; id. Leg. 1, 8, 24:

    non temere nec fortuito sati et creati sumus,

    id. Tusc. 1, 49, 118; cf. id. ib. 1, 25, 60; id. Univ. 12, 35:

    hic satus ad pacem,

    Prop. 3, 9, 19.—With ex: ex Tantalo ortus Pelops, ex Pelope autem satus Atreus, Poët. ap. Quint. 9, 3, 57.— With de:

    Ilia cum Lauso de Numitore sati,

    Ov. F. 4, 54.—With ab:

    largo satos Curetas ab imbri,

    Ov. M. 4, 282.—With simple abl. (so most freq.):

    Camertem Magnanimo Volscente satum,

    Verg. A. 10, 562:

    sole satus Phaëthon,

    Ov. M. 1, 751:

    sata Tiresiā Manto,

    id. ib. 6, 157 et saep.:

    sate sanguine divum,

    sprung from, Verg. A. 6, 125:

    non sanguine humano sed stirpe divinā satum se esse,

    Liv. 38, 58, 7:

    o sate gente deum,

    Verg. A. 8, 36:

    matre satos unā,

    Ov. M. 5, 141; so,

    matre,

    id. F. 3, 799;

    Nereide,

    id. M. 12, 93; cf.:

    Bacchum vocant satumque iterum solumque bimatrem,

    id. ib. 4, 12.— Hence, satus (sata) aliquo, for a son (or daughter) of any one:

    satus Anchisa,

    i. e. Æneas, Verg. A. 5, 244; 5, 424; 6, 331;

    7, 152: Hammone satus,

    i. e. Iarbas, id. ib. 4, 198:

    satae Peliā,

    Ov. M. 7, 322:

    sati Curibus,

    sprung from, natives of Cures, id. ib. 14, 778.—
    II.
    Trop., to sow the seeds of any thing, to found, establish, to scatter, disseminate, propagate, produce, to cause, occasion, excite, etc.:

    leges, instituta, rem publicam,

    Cic. Tusc. 1, 14, 31:

    diuturnam rem publicam,

    to found, establish, id. Rep. 2, 3, 5:

    mores,

    id. Leg. 1, 6, 20:

    aere vulnera vasta serebant,

    scattered, Lucr. 5, 1290; so,

    vulnera pugnantis tergo,

    Sil. 5, 235:

    lites,

    Plaut. Poen. 3, 2, 10:

    negotium,

    id. Most. 5, 1, 51; cf.:

    (Hamilcar) Romanum sevit puerili in pectore bellum,

    Sil. 1, 80:

    civiles discordias,

    Liv. 3, 40, 10:

    causam discordiarum,

    Suet. Calig. 26:

    crimina in senatum apud infimae plebis homines,

    Liv. 24, 23 fin.:

    invidiam in alios,

    Tac. H. 2, 86:

    rumores,

    Verg. A. 12, 228; Curt. 8, 9, 1:

    opinionem,

    Just. 8, 3, 8:

    sibi causas sollicitudinum,

    Sen. Ep. 104, 12.
    2.
    sĕro ( ui), tum, 3, v. a. [Sanscr. sarat, thread; Gr. seira, rope; cf.: eirô, herma, hormos; Lat. series, servus], to join or bind together, to plait, interweave, entwine, etc.
    I.
    Lit. (so only in part. perf.):

    accipiunt sertas nardo florente coronas,

    Luc. 10, 164; Cypr. Ep. 4, 3:

    flores,

    App. M. 4, p. 156, 4; 10, p. 254, 38:

    rosa,

    id. ib. 2, p. 121, 131:

    loricae,

    linked, Nep. Iph. 1 fin.; cf. Serv. Verg. A. 1, 421.—
    B.
    Subst.: serta, ōrum, n., wreaths of flowers, garlands (freq. and class.):

    arae sertis recentibus halant,

    Verg. A. 1, 417:

    coronae, serta,

    Plaut. As. 4, 1, 58; Lucr. 4, 1128; 4, 1174; Cic. Tusc. 3, 18, 43; id. Cat. 2, 5, 10; Cat. 6, 8; Verg. E. 6, 16; Tib. 1, 1, 12; 1, 2, 14; 1, 7, 52 et saep. al.—Rarely in sing.:

    roseo Venus aurea serto,

    Aus. Idyll. 6, 88.—Collat. form serta, ae, f. (sc. corona):

    cum tua praependent demissae in pocula sertae,

    Prop. 2, 33 (3, 31), 37; id. et Corn. Sev. ap. Charis. p. 83 P.—
    II.
    Trop., to join, connect, interweave; to combine, compose, contrive (class. but rare; syn.: jungo, cieo, instruo): seritote diem concorditer ambo, i. e. alternate according to the succession (in the government), Enn. ap. Charis. p. 177 P. (Ann. v. 110 Vahl.):

    ex aeternitate causa causam serens,

    joining in order, following, Cic. Fat. 12, 27:

    cujus (fati) lege immobilis rerum humanarum ordo seritur,

    is arranged, disposed, Liv. 25, 6:

    bella ex bellis serendo,

    by joining war to war, Sall. H. 4, 61, 20 Dietsch:

    tumultum ex tumultu, bellum ex bello serunt,

    id. ib. 1, 48, 7 ib.; cf. Liv. 21, 10; cf.:

    certamina cum Patribus,

    to join, engage in, id. 2, 1; so,

    certamina,

    id. 27, 12; 27, 41; 40, 48:

    crebra proelia,

    Tac. H. 5, 11: quod mihi servus sermonem serat, joins speech, i. e. bandies words with me, Plaut. Curc. 1, 3, 37; cf. id. Mil. 3, 1, 106:

    multa inter sese vario sermone serebant,

    Verg. A. 6, 160; Stat. Achill. 2, 38, id. Th. 6, 941:

    aliquid sermonibus occultis,

    Liv. 3, 43; 7, 39; 33, 32:

    secreta colloquia cum eo,

    id. 34, 61:

    populares orationes,

    to put together, compose, id. 10, 19; cf.:

    (Livius) ab saturis ausus est primus argumento fabulam serere,

    id. 7, 2, 8:

    quid seris fando moras?

    why are you contriving? Sen. Med. 281:

    negotium,

    to make, prepare, Plaut. Most. 5, 1, 51:

    crimina belli,

    Verg. A. 7, 339.
    3.
    sēro, āvi, ātum, 1, v. a. [sera], to fasten with a bolt, to bar: praeda nullo obstaculo serata, Ven. Fort. Vit. S. Menard. 6; cf. Prisc. p. 837 P.
    4.
    sērō̆, adv., v. serus fin.

    Lewis & Short latin dictionary > ui

См. также в других словарях:

  • bind together — index commingle Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • bind —   See tie.   Also: pū ā, kāo o, ho ohīpu u, hauhoa, hauhō, hāwele, nīpe a, awaiāulu, pu aka, kāpola;    ♦ bind tightly, lawa lua, kama aha, pūlawa, pōlena, puaniki;    ♦ bind up, nunu;    ♦ bind on, ōmau, hume;    ♦ bind beforehand, hele honua;… …   English-Hawaiian dictionary

  • bind — / bīnd/ vt bound / bau̇nd/, bind·ing 1 a: to make responsible for an obligation (as under a contract) agents have the power to bind the insurer R. I. Mehr b: to burden with an obligation prevented married women from bind ing …   Law dictionary

  • bind — [bīnd] vt. bound, binding [ME binden < OE bindan < IE base * bhendh > BAND1, BEND1, Sans badhnāti, (he) binds, Goth bindan] 1. to tie together; make fast or tight, as with a rope or band 2. to hold or restrain as if tied or tied …   English World dictionary

  • Bind — Bind, v. t. [imp. {Bound}; p. p. {Bound}, formerly {Bounden}; p. pr. & vb. n. {Binding}.] [AS. bindan, perfect tense band, bundon, p. p. bunden; akin to D. & G. binden, Dan. binde, Sw. & Icel. binda, Goth. bindan, Skr. bandh (for bhandh) to bind …   The Collaborative International Dictionary of English

  • bind — ► VERB (past and past part. bound) 1) tie or fasten tightly together. 2) restrain (someone) by tying their hands and feet. 3) wrap or encircle tightly. 4) hold in a united or cohesive group or mass. 5) impose a legal or contractual obligation on …   English terms dictionary

  • Bind — Bind, v. i. 1. To tie; to confine by any ligature. [1913 Webster] They that reap must sheaf and bind. Shak. [1913 Webster] 2. To contract; to grow hard or stiff; to cohere or stick together in a mass; as, clay binds by heat. Mortimer. [1913… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • bind — [n] predicament between a rock and a hard place*, crunch*, difficulty, dilemma, hot water*, no win situation*, nuisance, pickle*, predicament, quandary, sticky situation*, tight situation, tight spot*; concepts 230,674 bind [v1] fasten, secure… …   New thesaurus

  • bind — bind1 [ baınd ] (past tense and past participle bound [ baund ] ) verb *** ▸ 1 tie something ▸ 2 unite people ▸ 3 force someone to obey rule ▸ 4 fasten book together ▸ 5 when substances mix ▸ 6 decorate edges 1. ) transitive to tie someone s… …   Usage of the words and phrases in modern English

  • bind — I UK [baɪnd] / US verb Word forms bind : present tense I/you/we/they bind he/she/it binds present participle binding past tense bound UK [baʊnd] / US past participle bound *** 1) [transitive] to tie someone s hands or feet together so they cannot …   English dictionary

  • bind — bind1 [baınd] v past tense and past participle bound [baund] ▬▬▬▬▬▬▬ 1¦(tie/fasten)¦ 2¦(form a connection)¦ 3¦(make somebody do something)¦ 4¦(stick together)¦ 5¦(book)¦ 6¦(stitch)¦ Phrasal verbs  bind somebody over ▬▬▬▬▬▬▬ [: Old English; O …   Dictionary of contemporary English

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»